31-12-2022
GOEDENDAG !!
Mijn naam is QUISPEL met een Q.
Jawel, weer een nieuwe bewoner van Galerie Doolaard. Ik ben het nieuwe vriendinnetje van Elly, mijn Baasje.
Ik ben een Koningspoedel ( in oprichting)
Ik ben wit ( voor zolang het duurt in zo’n atelier)
Ik ben een “ meid”
Ik ben nu 5 maanden oud.
Mijn vroegste herinnering is het moment dat ik, hupsakee tussen mijn eerder geboren broertjes en zusjes werd gemikt. Er waren mij al zo’n 8 of 9 voorgegaan en na mij kwam ook nog iets.
Een ouderwets gezin van 11 puppies. We zagen er in het begin echt niet uit. In ieder geval niet wat je zou verwachten van nakomelingen van een Koningspoedel-echtpaar.
Toch droogden we met z’n allen aardig op – de ene helft droogde zwart op en de andere helft
( mijn helft) wit.
Toen we een beetje toonbaar waren, kwamen we meteen in de spotlights te staan. De “ baas” van onze ouders plaatste een webcam boven onze puppy-kamer en vanaf dat moment was het :
“ Big Brother Watching Us” Niks privacy-wetgeving !
We kregen allemaal een verschillend gekleurd lintje om ons nek om ons een beetje eigen smoel te geven. Ik was “ die Lichtblauwe”. Op deze manier konden al onze toekomstige baasjes zien hoe wij opgroeiden en ons ontwikkelden.
Op den duur voelde dat toch een beetje genant, want omdat wij nog geen cent opvoeding hadden genoten, rotzooiden wij maar wat aan. We stoeiden om de fijnste plekken, om de beste tepel, om de lekkerste hapjes en we poepten en piesten waar we stonden.
Gelukkig was de huisbazin een propere dame, die dagelijks schone vloerbedekking verzorgde, zodat we niet vervuilden.
Toen we een paar weken oud waren en helemaal aan elkaar gewend, werden we per groepje voorgesteld aan onze toekomstige baasjes, die mochten dan steeds een van ons kiezen………..
Ik zag die presentatie al met angst en beven tegemoet, maar dat viel me toch mee joh !
Er kwam een vrij klein wijffie met rood haar binnen, die meteen naar mij keek en naar “ die Donkerblauwe”, die wat flinker was………….en laat ze mij nu leuker vinden !
We moesten nog een tijdje bij onze fokker blijven voor de verhuizing, gedoe met stambomen en papierwinkel
Op de grote dag, werd ik vervoerd op de boezem van Fenna, die met die Rooie was meegekomen. Aangenaam hoor. Het was een hele rit, we gingen nog met een boot over een breed water en langs allemaal fijne stukken land, waar je zou kunnen rennen.
Kom ik me daar toch in een knots van een gebouw terecht ! MOOI ! MOOI!
Overal mooie plaatjes aan de muren en lampen en tafels en stoelen en een heleboel flessen en glazen en een toneel. Even verder nog een groot hok, boordevol met spullen.
Nu we een paar maanden verder zijn weet ik al heel veel namen van die spullen:
een plank met “ blijf van die tubes af”
een plank met “ nee, geen potloden eten”
een kast vol “ die kwast is niet voor jou”
een doos met “ niet in die gummetjes bijten”
en een hele afdeling: “ dat is van de baas “
Jullie begrijpen; een paradijs voor een jonge hond.
Die Rooie was toch zo onwijs blij dat ik bij haar kwam wonen, ze straalde er over en ik kreeg wel 3 manden. Een in het grote hok met al die spullen – daar woonden we overdag. Dan een mand in de huiskamer – voor ’s avonds en dan nog een hele fijne mand in de slaapkamer – voor ’s nachts.
Is dat chique of is dat chique ?
Ik leerde in rap tempo onwijs veel mensen kennen. Die Fenna, is er heel veel dagen, echt gezellig, ze vindt mij ook heel leuk. Dan Marianne, die is er ook heel vaak om Elly te helpen – die vindt mij stiekem ook heel lief hoor. Alleen zegt ze dat mijn neus te lang is. Ze snapt gewoon niet dat ik een jachthond ben en die neus is mijn gereedschap.
Ook lopen er heel veel mensen binnen, die allemaal schilderspullen kopen, daarvan moet de baas mijn eten betalen.
Dan zijn er dagen dat er plotseling een heleboel mensen komen schilderen. Dat heet Schilderles of Workshop. Dan vertelt mijn baassie hoe het moet en dan doen ze het allemaal netjes na………..
Ik ben sinds een paar weken ook op school. Eigenlijk is het voor mijn baasje, die moet leren hoe ze met mij om moet gaan. Ik ga dan maar mee met haar, want ze gaat niet graag alleen. Bovendien zie ik daar op school ook mijn broertje “ Jutter”. We kunnen samen zo lekker stoeien.
Ik ga bij een bepaald handgebaar zitten, als ze het goed doet, en als ze me lief roept kom ik naar haar toe. Ach ze leert het wel.
Weet je wat ze nog meer doen in die schuur? Ze geven concerten !
Er komen dan allemaal mensen, met toeters en trommels en zo – man dat maakt toch een lawaai als ze daar allemaal tegelijk op blazen en slaan. De eerste keer dat het gebeurde, sprong ik zo hoog als het kippenhok – ik schrok me rot……….Maar die Rooie zei dat dat muziek heette en dat veel mensen het mooi zouden gaan vinden.
Soms staan er wel 60 benen op het toneel, dan heet het een zangkoor, dat maakt veel minder lawaai, en dat vind ik soms bijna mooi. Bij die concerten komen meestal heel veel mensen, die gaan dan lekker zitten luisteren en drinken een kop koffie of een wijntje, dan wordt het pas echt gezellig.
Alleen als het heel druk is zet Elly me wel eens in mijn bench. Ze is zo zuinig op mij en bang dat ik misschien de deur uit zou lopen in de drukte. Nou daar hoeft ze niet bang voor te zijn, want wie zou er nu weglopen bij zo’n leuke baas / familie / vriendenkring / winkel / muziektent. Dat is toch het leukste wat er is ! Kom maar eens kijken of luisteren, dan zul je zien dat ik gelijk heb.
Ik mag dan nog maar klein zijn, maar ik snap al wel dat ik een enorme bofkont ben, dat ze die “Lichtblauwe” heeft gekozen !
We zijn met z’n allen dikke vriendjes hier in de galerie / Keesschuur en we hopen dat U ook allemaal dikke vriendjes om U heen heeft en als dat niet zo is, komt U maar lekker bij ons in de Schuur – dan kunt U ook schilderen – muziek luisteren en er lekker samen een mooi 2023 van maken.
Hartelijke groeten Quispel en de hele Galerie / Keesschuur bemanning.
10-01-2022
GOEDENDAG !
Prettig kennis te maken. Ik ben een PALET!
Eenvoudig gezegd: “ Een meestal ovaal plankje met een duimgat, waarop een kunstschilder zijn kleurtjes kwijt kan.”
In de tegenwoordige catalogi voor schildersmaterialen, worden wij ondergebracht in de categorie
“accessoires” . Accessoires!!!
Voor een onmisbaar werktuig is die plaatsing stuitend ! Wij paletten zijn als dragers van de kunstschildersverf een onmisbaar onderdeel van het kunstenaarschap, de ultieme dienstbaren.
Natuurlijk, ik moet toegeven dat er, in de loop der jaren, een wildgroei gaande is, van zich “ palet noemende objecten “ .
Ikzelf ben een klassiek model. Welgevormd, met rondingen waar nodig en een goed gepositioneerd duimgat, wat mooi te zien is op de zelfportretten van de oude meesters.
Ik lig bevallig op de arm, met een contragewicht aan de onderkant, die er voor zorgt dat ik op elegante wijze kan worden gehanteerd: Dus…op de arm gehouden en niet nonchalant hangend aan de duim en wijsvinger en nee, je gaat me niet zomaar op tafel leggen, dat is een ontkenning van het edele ambacht. Ik eis mijn plaats op de arm !
Natuurlijk zijn er meer voorwaarden voor een stijlvol gebruik. Ik dien met regelmaat met een goede lijnolie te worden ingesmeerd om mij voor een voortijdige ondergang te behoeden.
Doordat ik zelf al vele jaren “ aan het werk ben”, heb ik een doorleefd-warme en gloedvolle diepbruine tint opgebouwd. Hier en daar met een licht glacis van een vasthoudend pigment.
Door mijn satijnen huid, kan de kunstenaar met glijdende en soepele bewegingen van zijn schildersmes, zijn verf mengen.
Als de schilder zijn verfkleuren in een mooi oplopende range langs mijn buitenrand plaatst, en niet zo maar kris/kras over het palet in een chaotisch ratjetoe, dan ga ik blozen van genot.
Uiteraard zijn er ook bij mijn soortgenoten dwarsliggers. Bijvoorbeeld het vierkante palet. Van die hoekige types, ontwikkeld uit praktische overwegingen: Je kunt ook verf op de hoekjes kwijt en het past makkelijk in het schilderskistje. Moderne fratsen! Het oogt niet. Geen charme, geen vloeiende lijnen….
Maar echt erg is het “afscheurpalet” , gemaakt van papier – jawel papier – 30 of 50 velletjes op
elkaar geplakt. Als je geluk hebt met nog wel een duimgat ….maar jongens!…..als je nu toch te lui bent om je palet schoon te maken ? Waar moet dat heen ?
Laten we het maar snel over een andere tak van de familie hebben: Aquarelpaletten. Ook al in de gevarenzone. In porselein ziet het er prima uit, of steengoed, ook in orde. Maar ook hier slaat de inflatie toe: Plastic aquarelpaletten – geen gewicht – geen gezicht.
Echter, het absolute dieptepunt in palettenland, zijn de plastic bordjes; veel te zien bij schilderclubjes, die, aan grote keukentafels, zich bekwamen in de kunsten, met gebruik van acrylverf.
Dat werkt toch niet, de hele troep loopt door elkaar. Hallo! Status! Bovendien hebben deze picknickbordjes een ribbelige bodem, waar de verf ook nog eens in verdwijnt.
Nee, een goed palet heeft ruimte, waarop de schilder mooie “ verftrapjes” kan maken Je mengt een basiskleur en maakt daar, als een trappetje, steeds lichtere tinten naast en aan de andere zijde steeds donkerder tonen en toepasbare mengtinten. Het moge duidelijk zijn dat dat niet lukt op een plastic dessertbordje. En denk ook even aan ons milieu.
Oh jeetje, er is nog een curiositeit die ik bijna zou vergeten: het “stay-wet palet”.
Een palet met een nat laagje celstof onder het werkgedeelte. Deze variant komt alleen voor bij acrylschilders. Die verf droogt zo snel, dat er allerlei pogingen worden gedaan om het nat te houden. Maat och, als de verf toch uitdroogt, is dat in ieder geval goed voor de economie !
Soortgenoten van mij, worden na een welbesteed leven, soms zomaar verkocht. Dat komt zo: Je kunt het als palet natuurlijk minder goed treffen met je baas. Een die het niet zo nauw neemt met het schoonmaken. Dan eindig je met dikke lagen verharde verf op je huid. Laag op laag ingedroogd.
Cadmiums, cobalten, okers etc. Dit kan leiden tot een prachtig kleurenspel van gelaagde tonen.
Dan word je per ongeluk zelf een soort van kunstwerk.
Een bevriende kunstenaar uit Texel vertelde eens, dat hij zijn volgekladde paletten tussen zijn schilderijen hing in zijn eigen galerie en “ weet je” zei hij “ ze verkopen nog beter en sneller dan mijn schilderijen ! Ben ze altijd zo kwijt” Hij voorzag ze zelfs van een signatuur.
Ik realiseer mij, dat ik van een uitstervend ras ben en dat maakt mij een beetje tot een mopperkont. Natuurlijk kan ik de ontwikkelingen niet tegen houden. Zelfs mijn eigen “ baas” houdt er tegenwoordig, naast mij, een grote glasplaat op na als palet en ik moet eerlijk toegeven: “ het werkt wel !” maar toch…………………
16-12-2021
Goedendag !
Ik ben een PIEK !
Geen oude gulden. Geen weerbarstige haarlok. Geen bergtop. Geen hoogtepunt in de omzet. Ik ben wel een hoogste punt, een bekroning. Nu past mij wel enige bescheidenheid, want ik ben jaarlijks slechts een week of vier in functie. De rest van het jaar lig ik, gewikkeld in zacht vloeipapier in een doosje op de zolder. Maar nu ben ik eindelijk van zolder gehaald en uitgepakt. Oh ik ben toch zo opgewonden ! Weer vier weken in de volle aandacht ! Hier heb ik 11 maanden naar toe geleefd: “ Hoe zou het met de mensheid gaan? ”Vanaf mijn hoge positie kijk ik elk jaar met plezier naar al jullie gedoe, zo rond de Kerstdagen. Wat een stelletje druktemakers en wat een gestress, voordat er eindelijk Kerst gevierd kan worden. Eerst moet er een knappe boom komen, tenslotte hoort er een stijlvolle boom aan mijn voet. Ik keek om een hoekje bij een kerstbomenverkoop. “ Deze – ja deze – oh nee, een kale plek – die dan – nee te smal – die daar, Ja! Nee! Te kaal – kijk deze is mooi ! Wat 39,50 ! Ja dag – etc. etc. Dan moet de boom naar binnen. Er vallen wat fotolijstjes van de kast en de vaas met bloemen kiepert over de radio, maar, hij staat ! Eh bijna. Er moet nog een stukje van de stam gezaagd, anders drinkt de boom niet. Waar is de zaag ? – Om kort te gaan: Hij staat !De ballen van verleden jaar zijn qua kleur uit de mode, dus op naar de ballenwinkel. Nieuwe modekleur: Goud ! Verhip, hadden we dat 6 jaar geleden ook niet ? Oh, naar de kringloop gebracht. Nou ja, fijn nieuwe kopen dus. En zo wordt de boom, van mooi stukje natuur veranderd in een potsierlijke uitbundig glitterende lellebel. Maar wel een gezellige lellebel. En op de top word ik dan, na de nodige plichtplegingen, geplaatst. Ik vind mezelf wel chique. Ik ben gemaakt van glanzend zilver en goud, met aan de zijkant beeldig weefwerk van ragfijn zilverdraad en belletjes. Met recht een TOPSTUK. Nu zijn niet al mijn soortgenoten zo elegant. Sommigen zijn alleen een bol op een pootje. Dat is voor de beginners. Of er wordt een overroyale barok-engel op de top gezet. Een last waaronder de hele boom bijna bezwijkt. Tja, ik zag laatst zelfs een gehaakt exemplaar. Nou ja, het gaat tenslotte om de gedachte. Toch ?Vanaf mijn uitkijkpunt leer ik de mensheid wel kennen. Ik doe tijdens mijn 4-weekse carriere meer mensenkennis op, dan menig persoon in tien jaar. Zo zijn er de strenge “ een-kleur-versierders”, de “ Het kan-me-niet-te-bont type, de minimalisten, met alleen wat lampjes in de boom, de vallende-naalden-neuroten, die zweren bij een nepperd, en de laatste trend, een boom te timmeren van ruig hout, heeft ook de nodige volgers. Als de hele boel staat en hangt, komt het volgende hoofdstuk: Eten met de Kerst en met wie….Dit hoofdstuk slaan we maar over, want het kan slechts resulteren in oeverloze twijfels en onmin. Natuurlijk moet er ook gewinkeld worden, want jullie hebben “ niets om aan te trekken” !Die jurk van verleden jaar kan echt niet meer en die broek van afgelopen jaar, die eh die, ja die is gekrompen. Dit seizoen zie ik ook een trend, die vorige Kerst ook al booming was: De wonderlijke lapjes die men voor de mond droeg, zijn weer terug in het modebeeld. Die couturiers bedenken de gekste zaken. Maar ik verbaas me nergens meer over. In mijn boom is verlichting gehangen, die een heel programma kan afwerken. Langzaam dovende en oplichtende lampjes, onderbrekingen van soms wel een halve minuut, ik dacht: “ oh jeetje, nu zit ik in het donker” , maar het bleek zo te horen. Het ergste is de disco-stand. Knettergek word ik daarvan. Een fijne ontwikkeling is het afschaffen van het engelenhaar. Jeuken ! En ik kreeg er uitslag van. Zelf ben ik toch wel gecharmeerd van de traditionele vlinder en paddenstoel op clip en natuurlijk die mooie grote glazen ballen in glanzende kleuren. Glazen ballen worden ook zeldzaam. Die stuiteren niet als ze uit de boom vallen, die zijn meteen aan gruzelementen. Dan dunt het snel uit. Ik ben ook wel blij met het afschaffen van de echte kaarsjes. Ik herinner mij nog wel dat er altijd een emmer water naast de boom stond. Dan toch maar liever led. Mijn neus is deze dagen ook in opperbeste stemming. Kruidige geuren uit de keuken en van de gluhwein, of het aroma van een heerlijke oude whisky, die ontkurkt wordt, mmmmm.. Jullie moeten wel eens wat andere deuntjes opzetten hoor, die “ White Christmas” en “ Jingle Bells” komen mij werkelijk m’n ballen uit. Oh, en nu ik toch in de “opvoedingsmode“ zit; zouden jullie niet eens wat minder boodschappen in huis kunnen halen ? Jullie worden te dik en het milieu roept ook al lange tijd om genade. Hertenbiefstuk, kalkoenschnitzel, struisvogellapjes…….he jongens, maak het nu toch ! Wat is er tegen een gehaktbal, of pannenkoeken ?En dan nog een opmerking: Speel weer eens monopoly, of scrabbel of zoiets. Gooi die i-pads en telefoontjes opzij ( ja ook de opa’s en oma’s en de ouders). Gewoon lekker teuten aan tafel. Dan hoor ik ook nog eens wat nieuwtjes – tenslotte zit ik 11 maanden in de stilte in m’n doosje…….Nou, genoeg gemopperd, maar ik moest het even kwijt! Want in de kern zijn jullie natuurlijke aardige personen. Ik heb makkelijk praten op mijn zolder, terwijl jullie het hele jaar weer in actie moeten zijn. En dat met al die overheidsregels van tegenwoordig. Ik geef toe: Mijn rustige doosje is zo gek nog niet !Laten wij hopen dat wij elkaar deze komende dagen wat licht kunnen geven. Een liefdevolle interactie van mens tot mens en van bal tot piek !En …..laat me niet vallen ! Oh ja, Elly Doolaard die hier ook woont, wenst U natuurlijk, mede namens de Keesschuur-bemanning hele fijne dagen en een mooie toekomst!!
**************************************************************************************************
09-07-2021
GOEDENDAG !
De naam is “SCHUIFDEUR”. Zo’n object dat gaten dicht Zo’n type die van links naar rechts beweegt .Die zelf geen keus kan maken en volkomen afhankelijk is van krachten van buiten en/of binnen. Het mag dan geen superintelligente positie zijn die mijn bestaan bepaalt, maar …zonder mijn beweeglijkheid, komen jullie er mooi niet in of uit. Als ik niet beweeg, komen jullie nergens. Eigenlijk heb ik dus een machtspositie. Bovendien schuif ik niet zomaar heen-en-weer in een garage, schuur, of verdrietige loods. Nee….ik beheer toevallig wel de entree van een Galerie, c.q. Atelier en Kunstenaarswinkel én Concertzaal !Voorwaar een niet te miskennen positie. Eigenlijk ben ik heel belangrijk !Dat is toch een fijne conclusie voor een besluiteloos typetje. Hoewel mijn bereik slechts een gleuf van beperkte lengte is – ong. 1,20 mtr.-, maak ik dagelijks meer wonderlijke zaken mee, dan menigeen. Ik ben 24/7 in touw. ’s Nachts houd ik dankzij mijn gesloten karakter alle gespuis buiten de (schuif)deur en vanaf het moment dat mijn “huisbazin” ’s morgens tussen 9.00 en 10.00 mijn grendel losmaakt, wordt het leven één avontuur .Ik verwelkom lieden van divers pluimage. De Zacht zinnigen, die mijn klink beleefd in de hand nemen en mij opzij schuiven. In zo’n geval glij ik rustig en beschaafd over mijn rail, één en al gedienstigheid ! Maar er zijn ook Ruwanen, die mij slechts als sta-in-de-weg zien en mij met een ferme klap open rammen – Niet fijn !Ook heb ik een kijkje op vrachtvervoerders. De goede niet te na gesproken. Zij komen met pompwagens vol handel, die zij in het ergste geval koste wat kost naar binnen stampen, terwijl ik nog niet eens op maximale stand ben aangekomen. Dat schaadt mijn aanzien. Je reinste mishandeling. Ze hebben geen enkele aandacht voor mijn gebutste ego.Laatst hadden ze met zo’n zware kar mijn rail aan gort gereden. Ik paste er niet meer tussen. Ik kon met geen mogelijkheid meer heen noch weer. Toen moest ik een rail-transplantatie ondergaan. Er zijn echter ook veel andere momenten, die het schuiven het schuiven waard maken. Als er deelnemers voor de schilderworkshops en -cursussen binnenkomen, voel ik de blijde verwachting en het enthousiasme. Da’s Mooi ! Oké het is iets minder wanneer zij, na zo’n creatieve sessie dansend van vreugde huiswaarts gaan en hun vers geschilderd doek in der haast langs mijn “neus” halen. Alle kleuren van de regenboog zie en voel ik dan voorbij komen op mijn rubbertje. Nou ja, als ze maar gelukkig zijn! Elly moet die honden van haar eens een beetje opvoeden. Zij spetteren en spugen altijd onder op mijn ruit. In hun enthousiasme, bij het begroeten van de mensen, blaffen ze met consumptie en als ze nijdig zijn, b.v. als de buurhond voorbij komt, dan worden het hele regenbuien. Ze zijn daarbij zo lawaaiig dat mijn ruit er vervaarlijk van trilt. Sommige cliënten steken hun hoofd bij mij door een smalle opening en roepen: “Volluk!” Nou, dat vereist wel zelfbeheersing van mij…..Of ze snappen niet dat een schuifdeur schuift….en trekken en trekken, waarna ze verontwaardigd vertrekken: “Ze zijn gesloten, lekker is dat ! ” Één pakjesbezorger is zo bang voor de twee honden, dat hij mij op een kier opendoet, het pakje erdoor propt en mij meteen weer dichtgooit. De concerten op zondag vind ik een belevenis. Geweldig ! Dan komen er heel veel mensen achter elkaar binnen. Soms een hele groep met hetzelfde pak aan, of een zelfde sjaal om : dat heet een “koor”. Van het publiek geniet ik ook altijd. Uiteenlopend van grijze mutsen tot paradijsvogels. Van sloddervossen tot sjieke echtparen. Neus omhoog, blik omlaag, brede smile, zuinig bekkie, blije kop. Na afloop van die concerten is het ook erg interessant. Er hangt een dank-je-wel-bus aan mijn kozijn, daarin kunnen de bezoekers doneren als ze een fijne middag hebben gehad. Laatst was er een mijnheer, die met een royaal gebaar een 10 eurobiljet in de bus wilde gooien, maar zijn wederhelft trok het nijdig uit zijn hand “Ben je nou helemaal …….”Zij verving het biljet voor een 50 cent stuk. “Zo! ”Onze Marianne gaat wel eens bij mij staan met een brede lach en jawel hoor, dat verdubbelt de opbrengst.Een paar jaar geleden zag ik mijn huisbazin voor het eerst wat zenuwachtig, voor aanvang van een concert. Er zou een beroemde concertpianist optreden. We zaten bommetje-vol. Elly dacht dat deze artiest wel de nodige noten op zijn zang zou hebben, ze was erg gespannen….Kwam me daar toch een aardig mens binnen ! Klein van stuk, met een brede glimlach, Daniël Wayenberg. Wereldberoemde meesterpianist, door mijn landelijke schuif, Jawel !!! Ik laat jong en oud binnen. Moeders die hun kinderen meteen verordonneren: “Nergens aankomen !Handen op je rug !” Kees zei vroeger dan: “Dat had je zes jaar geleden tegen die vent van je moeten zeggen. ”Hele schoolklassen laat ik door. Die hebben dan meestal een culturele week en dan komen ze cultuur snuiven in de Keesschuur. Lieve kindertjes hoor – meestal – behoudens dat ene “rotjochie”, dat er altijd bij zit en die mijn grendel dicht gooit. Maar van de rest heb je geen last. De begeleidende ouders zijn moeilijker te hanteren dan die kinders. Als er nieuwe mensen over mijn drempel stappen, hoor ik vaak: “Oh wat mooi, wat bijzonder, wat een sfeer,” daar wordt mijn huisbazin blij van. Maar laatst liep er iemand nog geen twee minuten rond en zei: “Is dat alles wat U hebt ?” Daar wordt mijn huisbazin witheet van…..Joh, ik heb hier een moord-bestaan. Krijg alles uit de eerste hand en ik heb ondertussen ook een behoorlijke mensenkennis opgedaan. Stond er laatst na sluitingstijd – ik zat al op m’n grendel – een of andere mafkees op mijn ruit te tikken. Ik gaf al geen sjoege, maar Elly liet hem toch binnen. Ze dacht dat het een oude kennis was. Het was me toch een engerd ! Ik had het wel goed gezien ! Gelukkig waren de honden het met mij eens, die hebben hem er uitgeblaft. Ik droomde vroeger wel eens van een carriere als schuiver van een 5-sterren-hotel, of van een sjiek restaurant, maar dat had nooit kunnen tippen aan deze plattelandsfunctie hier in de polder. Ja oké, ik heb wel eens een ijskoude oostenwind midden op mijn spiegelruit en het stuift in de rooitijd soms zo erg dat mijn hele rails stagneert. Laatst kreeg ik zo’n slagregen midden in mijn gezicht, dat ik het niet meer houden kon – de hele entree – één grote plas ! Maar ik schuif hier toch dagelijks met vreugde. Het laatste jaar heb ik natuurlijk op corona-stand geschoven, maar gelukkig komt er nu toch steeds weer een tandje bij. Ben blij dat het voorbij is met die malle vermommingen van mensen. In eerste instantie hield ik de rem erop als ik zo’n paar ogen boven een lappie buiten zag staan. Je hoort van die gekke dingen heden ten dage, maar al snel begreep ik dat het eens soort voorbehoedsmiddel was, dus herpakte ik mijn gedienstigheid. Het is nu weer zomer, op zich niets mis mee hoor, maar dan laten ze mij vaak half open staan. Kijk, daar heb ik nou een hekel aan. Ik hou van duidelijkheid. Of open, of dicht !
****************************************************************************************************
25-04-2021
Goedendag !
U spreekt met de Lente !
Met enig schaamrood op de kaken. Ik had me zo goed voorbereid op een joyeuse binnenkomst ! Met stralende dagen: in de vroege morgen een licht voorjaarsneveltje, met een boterzacht warm oostenwindje en een mild temperatuurtje en in de middag wat schapenwolkjes, waarna ik het geheel zou afmaken, met een zacht gefilterd zonnetje in de namiddag en voor de nacht een lekker regenbuitje voor de plantjes. De eerste paar dagen was ik leuk op streek ! Lekker zonnetje geregeld. De temperatuur was in de reclame, dus daar had ik in eerste instantie wat te uitbundig mee uitgepakt……maar jongens, wat was het lekker ..Net toen ik dacht goed in de weer te zijn, kwam daar mijn vertrekkende voorganger Dhr. Winter, als een Heintje Davids weer terug op het toneel. Met in zijn rugzak: storm, regen, hagelstenen en een portie sneeuw ! Als een ruwaan ging hij tekeer over mijn pas geopende tere crocusjes en narcissen. Hij geselde de schuchter uitbottende forsythia en de pas gesnoeide rozen.Om maar niet te spreken over jullie, “aardbewoners”. Ik had jullie net voorzichtig bij je nekvel om je uit de Corona-dip te trekken en floep… daar gingen jullie weer “en masse”onderuit, met de eerstezonnebrand nog op de kaakjes.Maarrrr, deze dame laat zich natuurlijk niet invriezen door een lompe, na-druppel van een kille heerser.Veerkrachtiger dan ooit, kwamen de crocussen weer omhoog en straalden als niet tevoren. In hun kielzog kwamen velden vol met Tete-á-tete narcisjes. En terwijl de merels voorzichtig hun eerste riedeltjes oefenden boven op de daken, gooiden de krentenbomen al hun charmes naar buiten met een explosie van witte bloesemwolken.Ook het gras maakte een groeispurt ( dat wordt maaien). De kippen en eenden werden broeds en de waterhoentjes staken in verliefde blindheid, met doodsverachting de straten over. Yessss – we hebben de herkansing gewonnen !!Eindelijk voorjaar, eindelijk ben ik weer de baas !In mijn rol als “baas”wil ik jullie toch even iets zeggen: “Jullie mensen zijn het afgelopen jaar wel heel erg veranderd hoor. Plotseling lijken de polderwegen wel op de Kalverstraat. Waar je kijkt, allemaal wandelaars, met een flesje water in de linker hand en een telefoon in de rechter. De blik strak gericht op het scherm en de eindstreep…Kijk toch om je heen – hoe mooi – voel wat meer – ruik wat meer!Elektrische fietsen komen in drommen voorbij, in een onnatuurlijk tempo. Senioren scheuren met onvoorstelbare snelheid door de natuur en met tranende ogen zien zij slechts door een waas, de zo prachtige natuur.Scholieren fietsen in hun eigen cocon. Met oordoppen in, de blik gericht op de telefoon, en pratend in het niets. Zich onbewust van de wondertjes die onder mijn regie in de natuur ontstaan. Nu ik de temperatuur weer op een aangenamer niveau heb kunnen tillen, is het ook tijd om mijn bijenkasten open te gooien – de vlinders te wekken,- de hommels uit hun holletjes te lokken en – nou ja – die vliegen dan ook maar vrijlaten. De mieren regelen het zelf wel, die hebben zo’n ijzeren discipline!Er is nog genoeg te doen: de hele santekraam moet gewekt – opgepoetst – tot bloei gebracht en natuurlijk een kleurtje en een geurtje worden meegegeven.Kortom: Er is nog een flinke klus te klaren, voordat het stokje kan worden doorgegeven aan De Zomer .
*******************************************************************************************
19-02-2021
Goedendag !
Mijn naam is “doek”!
Doek ! Geen vaatdoek, zakdoek, handdoek, doekje voor het bloeden, dundoek……..Gewoon Doek !
Eigenlijk is mijn naam nog ongewis en ben ik nu nog “Zonder Titel”. Maar ik kan uitgroeien tot grote artistieke hoogte. Daarvoor heb ik wel de medewerking nodig van een welwillend mens, die weet om te gaan met het prachtige medium: Verf !. Niet zomaar verf, mijn voorkeur gaat toch wel uit naar een mooie acryl- of liever nog een lekkere vette, smeuïge olieverf. Dat ruikt zo heerlijk naar papaver- en lijnolie en terpentijn.
Dat is genieten, daar trip ik op naar hoger sferen………………..
Er is natuurlijk kans, dat ik in de handen val van een of andere “nieuwlichter”die mij afscheept met 2 stippen en een streep, met goedkope verf en daar dan een titel aan geeft van een halve pagina. Ik kan ook worden bewerkt door een fijnschilder. Dat zou niet zo verkeerd zijn, want die gebruiken allemaal dunne laagjes verf met van die fijne zachte kwasten, zo lekker poezelig en teder op mijn canvas.
Hoewel een ruige behandeling met schrapende paletmessen over mijn onderlaag ook wel tot mijn verbeelding spreekt. Dan voel je dat je tot leven komt !
Ik hoop niet dat ze een collage op me maken. Al die opgeplakte rommel trekt zo aan de huid en je krijgt er ook allemaal stofnesten op. Jakkes, nee !
Enkele collega’s van mij, zijn met een groepje van een doek of 10 gewoon in al hun puurheid opgehangen. De enige aankleding was een zwart lijstje. Nog geen likje verf kregen zij mee.
Ze hebben het met z’n tienen toch nog gebracht tot een Zwitsers museum, dat hen aankocht. Zij hangen daar nu met z’n tienen onder de bloedeloze naam: “Compositie”.
Ach ja, je kunt zomaar in je hempie worden gezet in onze wereld.
Mijn afmetingen vind ik niet verkeerd. Ik ben mooi rijzig: 120 cm in de hoogte met een fraaie heupwijdte van 60 cm. Strak huidje, goed uitgespiesd, dus geen rimpels.
Ik ben hier lang niet de grootste hoor. Er staan hele grote lerpen van 1 ½ meter vierkant, helemaal met extra kruislatten op de rug om een beetje in model te blijven. Ze staan broederlijk naast onwijs klein postzegeltjes, waar je nauwelijks je tube voor hoeft te openen. Hoewel ik ook weleens een speldenknop heb gezien, waar een heel landschapje op geschilderd was. Dus je bent niet snel te klein in ons vak.
Er is wel een behoorlijk klasseverschil in de doekenhoek. Zo is mijn bespanning gemaakt van puur linnen. Da’s kwaliteit voor de eeuwigheid.
Heel wat anders dan die katoenen canvasjes. Ach gossie – lief spul hoor, maar ja, het blijven katoentjes………..
Ik ben toch benieuwd op welke ezel ik terecht kom. In een sjiek atelier, met een mooie poserende juffrouw op een chaise longue. Of bij een jong, martelend talent. Zo’n veelbelovende, maar straatarme, gedreven kunstenmaker met een honger-oedeem, die de juiste “kruiwagen”nog niet heeft gevonden.
Belangrijk is, dat ze mij met respect behandelen. Niet zoals het een collega-doek verging, die bij een echtelijke ruzie met een ferme mep over het hoofd van de echtgenote werd gedrapeerd.
Dat was een tragisch einde….van het doek uiteraard !
Maar goed, alle gekheid op een schildersstokje: Ik ga er blanco in en zie wel waar de toekomst mij brengt, of de kunstgeschiedenis mij zal aanraken.
****************************************************************************************************
23-01-2021
Goedendag !
De naam is “Kwast”! “Een stok met haren”, zou je bij een eerste oppervlakkige kennismaking zeggen…….maar ho-ho-ho-; zaken die simpel lijken, zijn dat vaak bij nader inzien helemaal niet. Mijn voorgeslacht bestaat uit zeer gedistingeerde “stokken” met uiterst exclusieve haardossen, zeg maar bijna “coiffures”! Zij luisterden uitsluitend naar de naam “Penselen”. Getooid met kostbare haarsoorten zoals: marter- , kolinski-, mangoest-, en dashaar. Veel van mijn lotgenoten en ik hebben een moderne synthetische pruik, wij zijn de zgn. “Groene Generatie”. Voor ons hoeven er geen martertjes, varkens of andere beestjes worden geslacht.Ik ben onderdeel van een klein legertje aan kwasten en penselen, die hier met z’n allen staan te glimmen, in streng gesorteerde potten. Zo is er de pot met brede platte Spalters, dan een pot met iets minder brede kwasten met een lange stok, dan de smallere jongens met een korte stok. Er is een klein kluppie ronde kwasten in een klein potje, dan is er een pot vol met hele smalle “trutjes” en natuurlijk “De Kattentongen”, de veelzijdige alleskunners. Vervolgens zijn er nog de thuislozen: de “Slepers” met veel te lange haren ( kennelijk een kappersyndroom) en de “Mantelpenselen”( de koukleumers) . En dan de “Aquarelkwasten”, dat zijn die jongens die pas uit hun winterslaap zijn. Jaren niet gebruikt, maar ze beginnen weer te ontwaken. Ook zij moeten weer aan de bak !On leger is onlangs aangevallen door 2 dames ! Zij vonden dat we er niet uitzagen en kwamen op ons af met de meest verschrikkelijke wapens! Flessen thinner en peut !Daar werden we beurtelings in gekwakt- ondergedompeld – gesopt – gedroogd. Vervolgens drukten zij met een satanisch genoegen alle zorgvuldig verzamelde verfresten uit onze nekken. Kennelijk kregen zij na deze mishandeling toch wroeging, want er volgde een bijzonder aangename massage met “groene zeep”. Heerlijk, Heerlijk ! Een verademing na de doorgestane emoties. Een paar dagen en nachten verbleven wij in dit paradijselijke groene zeepbad – waarna wij ruw en zonder enig mededogen in bloedheet water werden gegooid om uit te spoe – hoe – hoelen Pffffft…. Vervolgens kwamen de handdoeken waarmee we werden gedroogd. En als je dan denkt dat je alles gehad hebt volgt de “beoordeling”! Wie kan nog mee en wiens carriere is ten einde en verdwijnt in de duisternis van de afvalbak. Wat een spanning ! Tenslotte hebben we trouw gediend. Zelf heb ik bv. veel , héél veel workshops meegemaakt. Een riskante onderneming, want je valt soms in de onervaren handen van beginnende klodderaars met nul ervaring. Deze lieden beseffen niet dat wij, met de hand gemaakte, unieke werktuigjes zijn, die met de nodige omzichtigheid behandeld wensen te worden. Maar nee! Men propt ons tot de nek aan toe in de gele oker, geven een aantal wilde streken, knijpen ruw met een doek in ons kapsel en plonzen ons in de peut ! Of erger nog, ze gooien ons nonchalant op een palet vol verf, zodat je met stok en al onder de witte, blauwe, groene en rode verf zit. Vervolgens beland je in een hand vol glibberige verf en word je geacht nog een knappe streek op hetdoek te produceren. Gelukkig komen af en toe Elly en Annette langs, om de boel weer wat te kuisen, maar man oh man wat een vak hebben wij. Er zijn uiteraard ook schilders die ons zacht en liefderijk gebruiken, dan maken we samen de prachtigste landschappen en zeeën. Na zo’n workshop worden we gelukkig vaak een week of twee, drie, met rust gelaten, maar dat brengt ook risico’s met zich mee, want als we met ons haar niet diep genoeg in de peut staan, dan drogen we uit ! Dan worden we zo hard en droog als een pleeborstel. Om vervolgens weer te belanden in de peut/thinner/groene zeep story. Maar OEPS! nu draai ik wat door. Voorlopig staat ons kwastenleger spic-en-span klaar voor de nieuwe workshoppers. We kunnen niet wachten ! Want ik klaag nu wel, maar we maken samen toch veel mensen gelukkig met onze capriolen op het doek. We zien er naar uit om weer lekker vies en glibberig te worden in onze Keesschuur. De Mazzel !
****************************************************************************************************
20-12-2021
GOEDENDAG !!!
De naam is “Bommel”, – gevolmachtigd eindejaars schrijver voor mijn baasje Elly Doolaard. Even ter verduidelijking – ik ben Elly’s hond, die zwarte Oudduitse Herder – die andere viervoeter is Whisky de derde, maar die is reeds met pensioen, die doet zijn “tukkie”!Ik vind mensen wonderlijke wezens, ze zijn altijd druk en nemen zelden een “blaassie”, in tegenstelling tot mijn soort. Als ik m’n buikje vol heb, kruip ik in mijn mand en doezel lekker wat weg, tevreden en weldoorvoed. Ik trek eens een oogje open en geef een blaf als het helemaal moet, maar mijn mand-uurtje is mij heilig !Die baas van mij eet lopend haar ontbijt, in de ene poot een broodje en in die ander een kop koffie. Dan kijkt ze ondertussen op de computer of er nog mail is en kruipt vaak meteen achter de werktafel !!!Sommige dagen komen er allemaal mensen binnen met koffers vol verf (alsof wij niet genoeg van dat spul hebben!) Zij gaan dan schilderijen maken, nou díe hebben wij óók zat. Elly gaat zich er vervolgens mee bemoeien en dan verraad zij allemaal schildergeheimen, waardoor die lui steeds mooiere plaatjes gaan maken. Zo fokt ze haar eigen concurrenten ! Nou, voordat ik een ander zou vertellen waar de vetste kluiven te vinden zijn………..ben daar een beetje gek …..Er komen ook wel mensen binnen die verf van Elly mee krijgen, maar die geven daar geld voor, daar heb je wat aan: daar koopt ze hondenbrokken voor.Laatst in de zomer, toen het zo warm was, kocht ze voor Whisky en mij een koeldeken. Tof joh ! – zat je met je kop in de Sahara en met je achterwerk op een ijsschots. Wat een beleving !Ik moet eerlijk zeggen dat ik het best wel heb getroffen met dat baassie… Goed, ze is wat doenerig en druk, maar ze zorgt wel goed voor ons.We doen er wel wat voor terug, wij zijn ook de hele dag op de zaak en we doen “de bewaking”. Je weet tenslotte nooit wat er allemaal binnenstapt. En zij is maar een klein “wijffie”. Maar….niemand komt aan ons baasje, daar staan mijn maat en ik voor in. Soms blaf ik per ongeluk zo hard, dat mensen die het goed bedoelen bang van me worden, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Hiervoor mijn oprecht excuses. Nou zijn er ook nog ménsen die goed voor mijn baas zorgen. Zie ik ze binnenkomen met voerbakken vol nassie, spare-ribs en allerlei stamppotten. Lief wel van die mensen, ik denk dat ze ook van haar houden, net als wij. Mooi toch !Er komen ook wel eens lui, die plotseling heel erg gaan poetsen of stofzuigen, dat vinden ze kennelijk leuk. Nou ik niet zo. Om je mand heen, onder je poten door, waterbak opzij, vervolgens moet ik ook nog worden gekamd, wat een lol ! Maar ja, Elly lijkt er wel erg blij mee te zijn, dus houd ik ook maar mijn bek. Nu is er de laatste tijd iets vreemds aan de hand. Het begon met het stoppen van de concerten. Zal ik effe uitleggen: Elly en de anderen, organiseren elke zondag een “concert”. Dat is: één mens of meerdere mensen die samen zingen ( bij ons heet dat janken) of op instrumenten spelen. Dat was wel tof toen. Er kwamen heel veel mannen en vrouwen die allemaal blij keken en met mij speelden en me aaiden, ze waren de hele middag gelukkig.Plots stopte dat, terwijl in de baas haar boekie nog heel veel optredens stonden. En nu de laatste weken kwamen ook die schilders met koffers verf niet meer. Er werden geen plaatjes meer gemaakt en er waren dagen dat de baas alleen maar wat klanten hielp en lijsten maakte – maar niet meer die massa’s leuke mensen. Ik heb begrepen, tenslotte ben ik een intelligente hond, dat er een grote spelbreker aan het werk is: “Corona”heet ie. Daarom mogen mensen niet meer spelen en kroelen met elkaar – gelukkig nog wel met honden pfffft…- en ze moeten afstand houden van elkaar. Jakkes !Alle mensen moeten straks een prik halen bij de dokter om die spelbreker te laten ophouden. Een prik ! Getver…dat moest ik verleden week ook nog. Ik had die dierendokter bijna te pakken, hij was net even sneller dan ik. Een beetje in mijn nek prikken ….Nu, sinds een week, mag de baas helemaal niet meer “winkelen”.Dat is stil ! Ook in de baas haar portemonnee. Ik hoop dat ze nog wel brokken kan kopen…Maar vanmorgen bij het uitlaten liep ze plotseling te huppelen ! Ze leek gewoon hartstikke blij…..Misschien omdat ze Whisky en mij heef tof zoveel lieve vrienden of zoveel lieve familie of zoveel aardige klanten of zoveel leuke cursisten of zoveel lieve zorg krijgt of omdat de zon scheen of omdat ze gezond isof……of…..Ze wenst U in ieder geval ook een “HUPPELGEVOEL” in 2021en “U moet gezond blijven” zegt ze. Tot kijk in 2021 !!!Poot en Knuffel van Duvel / Whisky